Soms loop je iemand tegen het lijf waar je zo veel van kunt leren. Laatst had ik zo’n moment.
Hij moet eind 20, begin 30 geweest zijn. Geconcentreerd werkte hij achter zijn laptop, waarop een technische tekening stond. Overduidelijk was hij een meubelstuk aan het ontwerpen. Na een tijdje raakten we -mijn koffiegenoot en ik- met hem aan de praat. Ook hij pakte koffie.
Hiervoor had hij geneeskunde gestudeerd. De studie had hij afgerond, maar hij was niet verder gegaan. Hij wilde ‘iets met zijn handen’ doen, zo zei hij. Op de een of andere manier was hij in het hout beland.
Het ging hem goed af: hij had meer werk dan hij aankon. Hij moest opdrachten afzeggen, en worstelde met de opdrachten die hij wel deed. De schaal ervan werd hem eigenlijk te groot. Hij moest keuzes maken: ging hij automatiseren, uitbesteden, iemand aannemen? Groeien was een haalbare optie, maar er stond hem één ding in de weg.
Ooit was hij immers begonnen omdat hij dan met zijn handen kon werken. Zelf houtbewerken, dat was wat hij wilde. Zodra hij iemand anders erbij vroeg, of werk zou automatiseren, ging de charme er vanaf. Dat was niet wat hij wilde.
Voorlopig schikte hij zich in zijn rol van meubelmaker, administrator, sales manager en eindbaas. En eigenlijk vond hij de combinatie nog het allerleukste. Hoewel: de administratie was inmiddels uitbesteed.
Al die tijd spendeerde hij geen woord over een carrière in de zorg. Pas toen ik vroeg wat hem belemmerde om als chirurg met een hamer en een bijtel aan de gang te gaan, zei hij: ‘dat klopt, maar dat is maar twee dagen per week. Bovendien is het geen vrolijke omgeving. Het geld interesseerde hem verder niet. Het leven moest niet een zeven hebben, maar een (veel) hoger cijfer.
This got me thinking.
Niet dat ik zelf zo snel van baan wil veranderen, maar iets fysieks maken vind ik leuk. Maar zoals zo veel dingen: wil je van een hobby een (fulltime) functie maken? Of slechts deeltijd? Voorlopig houdt dit gesprek me wel bezig.
Heb jij er wel eens over nagedacht om iets (totaal) anders te doen? Wat hield je tegen?
Knap dat iemand zo’n besluit durft te nemen!
Wat een wijsheid, op je 30e…!
Een goede opleiding en een goede baan. Daar wordt behoorlijk op gefocusd als je jong bent: door ouders, grootouders, leraren. Eigenlijk door alle volwassenen om je heen. Zo was het in mijn geval, tenminste.
Omdat VWO voor mij gemakkelijk was, was het een vanzelfsprekendheid dat ik naar de universiteit ging. En daarna een carrierre begon.
Dat je zo ook heel veel afslagen niet neemt en de paden die je had bewandeld als je ze wèl zou nemen nooit leert kennen. Ja, dat vind ik soms weleens jammer….
Niet in de laatste plaats gemiste inkomsten omdat je 4-6 jaar ‘moest’ studeren. Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij dat ik mijzelf ontwikkeld heb. Maar ik had -met de kennis van nu- al bijna ‘klaar’ kunnen zijn.
Wat een hele verstandige kerel! Kiezen voor wat je leuk vindt ongeacht het verdienmodel/winstmaximalisatie is volgens mij altijd de betere keuze.
En trouwens ben ik aanhanger van #zelfmakenisleuker Toffe cursus volg je!
Ben er zelf ook blij mee! 🙂 Wanneer ik klaar ben, volgt er nog een blog.