Van de smartphone af

Smartphones zijn een vloek en een zegen. Natuurlijk, ze zijn extreem handig omdat je allerlei apps kunt installeren en daarmee een complete wereld voor je open gaat. Het is niet voor niets dat de smartphone in het rijtje van de boekdrukkunst, de televisie en het internet wordt geplaatst. Maar dat komt wel met een prijs.

We raken inmiddels steeds meer verslaafd aan het ding. Dat is een constatering die steeds breder gedragen wordt. En in het kader van de balk en de splinter: ook ik werd afgelopen jaar steeds meer mee geconfronteerd. Ik kijk er inmiddels niet meer van op dat mijn schermtijd op de tablet en smartphone gecombineerd 5 uur is. Per dag. En dat is geen grap.

En dat heeft consequenties. Ik word soms ongeduldig als ik mijn smartphone niet bij me heb, haal hem te pas en te onpas uit mijn zak, ook als het niet nodig is, en raak snel afgeleid. En door afleiding ben ik minder aanwezig, en krijg ik minder uit handen.

Dus is het tijd voor drastische maatregelen. Want alhoewel ik mijzelf al beperkingen had opgelegd, zit het probleem bij mij kennelijk dieper dan een paar apps of websites. Ik ‘dwaal’ te veel op het internet. En ik zoek naar (dopamine)triggers op mijn telefoon. Dat is niet de bedoeling. Dus heb ik drastischere maatregelen genomen:

• mevrouw Spekvet heeft nu het paswoord van mijn schermtijd-applicatie, zodat ik geen aanpassingen meer kan doen en ook geen extra tijd kan ‘kopen’;
• (vrijwel) alle social media en nieuwsapps zijn van mijn smartphone en tablet af;
• de browser is ook niet meer toegankelijk op beide devices;
• De mail is niet meer toegankelijk op mijn smartphone.

Wat kan ik dan nog wel?

• ik kan mijn rss-feeds lezen, waarmee ik ongeveer 50 artikelen per dag lees;
• ik luister veel podcasts, en mag dat blijven doen;
• video kijken kan ik op de tablet. Gelimiteerd, dat wel.

Verder werken de meeste functies op de smartphone nog prima. Navigatie, muziek luisteren, mijn agenda beheren gaat mij nog prima af.

Het doel is dat ik weer meer grip krijg op mijn eigen leven, en dat ik bepaal waar ik aandacht aan besteed. Ik bepaal mijn eigen prioriteiten, niet anderen. De smartphone kan daaraan bijdragen. En ik denk dat hij dat op deze manier ook doet.

De eerste resultaten zijn vooral dat ik verwoed in mijn smartphone zit te zoeken wat ik nog wel kan. Maar er iets niets meer. Ik heb mijn smartphone ‘uitgespeeld’. Dat betekent ook dat ik er minder tijd aan besteed. En dat voelt een beetje raar, maar best fijn. 🙂

Heb jij jezelf al limieten opgelegd op jouw smartphone?